All Categories
Featured
Table of Contents
Zo groeit en ontvouwt zich de spiraal als vanzelf. lidl schapenvacht. Ik heb geen plan, geen van te voren vaststaand doel. Ik ben een pelgrim zonder bedevaartsoord. Onderweg zijn is mijn vervulling. Er gebeurt iets met de tijdsbeleving. Vlechten betekent vertragen. Snel resultaat willen werkt averechts. Het staat gelijk aan fouten maken en aan geknakte twijgjes.
Geduld en uithoudingsvermogen zijn onderweg belangrijkere eigenschappen dan spierkracht en snelheid. Terwijl de uren voorbijglijden ben ik ondergedoken in een tijdloze en stille ruimte. Zo herenigd met mijn eigen natuurlijke tempo houd ik lang vol zonder enige moeheid te voelen. Ondertussen gaan mijn gedachten alle kanten op. Juist datgene wat niet vrij is, niet creatief is in mijn leven komt langs - Een schapenvacht is niet alleen warm en comfortabel, maar ook een ontzettend trendy en stijlvol item..
Getob, gedub, gezeur. Al deze gasten bied ik een krukje aan in mijn werkplaats. Ga daar maar zitten. Je mag kijken, als je stil bent… Onlangs mocht ik twee dagen vlechten onder leiding van Mai Hvid Jörgensen. Mai moedigt mij aan om regels te overtreden. Om te vertrouwen op mijn ervaring en vaardigheid en te experimenteren met mijn eigen ingeving.
It doesn’t work? Change, and try it again. Welke schapenrassen gebruiken wij voor het vlees en de schapenvachten?.”En dan gebeuren er prachtige dingen! Grenzen verleggen is fantastisch. Nooit geweten dat ik met de stengels van het Groot Hoefblad iets moois kan maken. Die plant met die enorme bladeren op een steel. Een tijdje terug zoek ik naar een opening in het bladerdek en zet mijn voet voorzichtig tussen de planten.
Niet laten ontmoedigen… Als ik de groene bladeren opzij duw zodat ik vrij zicht heb op de grond eronder, zie ik ze liggen: verschrompelde, onooglijk zwart opgedroogde stengels. Daar gaat het over. Ik raap ze allemaal op en neem ze mee naar de werkplaats. Spreid ze uit in de warme herfstzon.
Mahler, Dwingeloo Barbara Mahler tel 0521 345448 … 31 mei 2018 Pinksteren. Het eerste Open Ateliers Dwingeloo weekend van dit seizoen. Elke schapenvacht is een restproduct, ambachtelijk bewerkt tot een prachtig product waar u. Op de zaterdag nog snijdend koude wind, de kachel brandt om de kilte in de werkplaats draaglijk te maken. Zondag ineens zomerse warmte, de koelte van de schuur is alweer prettig.
Ik verwoord ten overstaan van het publiek: Vaak zie ik een soort van verliefdheid ontstaan. De persoon is geraakt door vormgeving of uitdrukking van het vlechtwerk. Het is alsof product en klant elkaar vinden en herkennen. Het past precies. Een unieke mand voor een uniek persoon. Altijd ontstaat een gesprek met de klant.
Daarentegen, als ik iets aan het maken ben denk ik absoluut niet aan een ander. Ik duik helemaal in het vlechten. Wil het zo goed mogelijk doen. Het beste vlechtwerk dat ik ooit gemaakt heb, daar ga ik voor. Gericht op het werkstuk en wat dat van mij vraagt. Ermee in gesprek - Van medicinale vachten tot een voordelige schapenvacht voor uw huisdier..
Just useful? Not enough. Just durable? Not enough. All three at once.’ Bij ontwikkeling hoort groeipijn. Die heb ik, en niet zo weinig. In twee dagen heb ik acht producten verkocht, in twee weken 18. Ik verkeer in een roes: Iemand vindt het mooi wat ik maak. Iemand wil het hebben.
Maar ik heb ook verdriet als het product weg is. Kennelijk ben ik er nog teveel ermee verbonden om er voorgoed afscheid van te nemen. Het is nog te vroeg, ik wil het nog niet missen. Het is een manifestatie van wat ik op dit moment kan waarmaken. Het bewijs dat ik het kan.
Deze les heet: ‘neem het zoals het komt’. Storm ook in de Takkenschuur. Alle hens aan dek. De basiscursus krijgt een vervolg, op verzoek van enthousiaste deelnemers. Inmiddels zijn we alweer 3 lessen verder en zijn er mooie ovale mandjes gevlochten, tweekleurig, met zigzag patroon. Nieuwe deelnemers melden zich, anderen besluiten afscheid te nemen of een tijd te pauzeren.
Het is duidelijk: ik ben al lang niet meer alleen de eeuwige leerling. De kunst van het vlechten wil doorgegeven worden. Anderzijds ben ik ook dit nieuwe jaar leergieriger dan ooit tevoren. De lessen bij José Schilder in Zuidschermer zijn hervat. Het is heerlijk om bij haar in de leer te zijn.
Inhoud eerste lesdag dit jaar is de ajourtechniek. En waar begin je een mand mee? Juist, met de bodem! In dit geval duurt het maken van de bodem een hele dag. Ring buigen, schalm snijden, de ring sluiten en vastzetten met een scheen. Herhaal dit minimaal 6 keer, want 5 van de 6 ringen worden alles behalve rond.
Men neme een dikke wilgenstok van 30 cm lang en 30 mm dik. En dan… neem plaats op het paard ofwel schaafbok. Pak je schaafmes of haalmes. Snij. Doe dit geduldig en vastberaden. Voorzichtig en doortastend. Gelijkmatig en krachtig. Forceer niet, snij soepel met lange halen (schapenvacht baby). Houd vol, totdat je een latje overhoudt van 4 mm dik.
En dan is het donker en hoogste tijd voor de terugreis… En alsof het nog niet genoeg is heb ik mij opgegeven voor de cursus bijenkorfvlechten bij Bé Kikkert in Ruinen. Daarmee – meen ik – sluit ik dan toch echt aan bij de lokale tradities. En het klopt helemaal: korfvlechten met stro doet men hier al eeuwen en eeuwen.
Wat dit specifieke korfvlechten voor mij wel speciaal maakt is het feit dat we vlechten met roggestro uit Lhee (Een schapenvacht is zeker niet alleen een fijn item voor in de winter, maar ook voor de zomer is een schapenvacht uiterst geschikt). ‘Onze roggen’ van ‘onze brink’. Dit jaar helaas helemaal nat geregend tijdens de oogst. De schoven worden na die regenachtige oogstdag in augustus naar Echten gebracht en wachten geduldig in de schuur van Hendrik Jan.
Totdat we de schoven op een ijskoude zaterdag in december komen opschonen. Het wordt een magere opbrengst, irritant korte halmen vol knikjes en knakjes. Maar desondanks bruikbaar (substantie in schapenvacht). Hoewel…Het valt echt niet mee. De alleroudste vlechttechniek op aarde kost ons de grootste moeite. Simpeler krijgen we het echt niet zou je denken; een bijenkorf is één doorgaande streng van stro, die spiralend rond gaat.
De lagen van de spiraal zijn aan elkaar genaaid met rotanband. Veelgestelde vragen over schapenvachten. Onze onwennige handen knijpen en trekken, draaien en prikken met de priem. Kijk ik naar mijn rechter buurman, zie ik een stroschijf met een doorsnee van wel 50 cm. Kan dat nog een korf worden? De groep betwijfelt het.
Omdat zijn rotanband al voor de vierde keer op de verkeerde plek is gebroken - oversized jas met schapenvacht. Eigenlijk ben ik het meest benieuwd naar het vlechten met bente in plaats van stro. Bente is het gras dat massaal in onze ‘achtertuin’, het Dwingelderveld, groeit. Een andere naam is pijpestrootje, molinea caerulea. Van oudsher was dit het voorkeursmateriaal voor de bijenkorven in de Drentse Hooglanden en andere gebieden met natte heide.
Prachtig. Ongedeerd. Hard als hout (schapenvacht turquoise). De verhalen komen los, iemand weet een oude schuur te staan waar nog een dak van bente op ligt. Iemand anders weet zich te herinneren hoe weer iemand anders ieder jaar in de winter op een bepaalde plek op de hei bente aan het snijden was.
Welk gereedschap heb je nodig, hoe schoon je de gesneden halmen handig op, hoe bewaar je de geoogste halmen en hoe lang. Maar Bé ontmoedigt het vlechten met bente. Het is veel gladder dan stro, knikt veel sneller, laat zich minder goed in bedwang houden en in vorm knijpen. Hmm… Jammer.
Ik wil het toch proberen. Een dag later kom ik bij de kringloop een roestig handzeisje tegen. Die gaat alvast mee. Wordt vervolgt! … 24 september 2017 ‘Doet dat geen zeer aan je handen?’ Dat is een veel gestelde vraag van bezoekers die in mijn werkplaats rondkijken tijdens de Open Ateliers Dwingeloo weekenden.
Verkochte producten. Dat en nog meer zijn de positieve aspecten van zo’n open atelier weekend. Ik ontdek dat ik me – ondanks de aanvankelijke schroom – verheug op de gasten en dat het me blij maakt ze te mogen verwelkomen. Mensen met interesse voor de kunstzinnige kant van het ambacht stappen binnen - Er zijn veel soorten schapenvacht te verkrijgen, maar het belangrijkste verschil is een echt vacht en de synthetische variant.
‘Wat ruikt het hier lekker’! Het vlechtwerk spreekt zijn eigen taal. Zo ontstaat als van zelf een vertrouwde en welhaast eerbiedige sfeer. Nog een aantal regelmatig terugkerende thema’s: Ja, ik heb alle manden en vlechtwerk zelf gemaakt. Nee, ik heb de wilg niet geverfd, het is de natuurlijke kleur. Ja, ik oogst ook veel materiaal zelf.
En een hele belangrijke boodschap die ik graag uitdraag: Nee, het is absoluut geen uitstervend ambacht. Het tegendeel is waar! Deze zomer heb ik dat weer helemaal mogen ervaren. In een aantal uitdagende vlechtlessen die ik zelf kreeg zijn de grenzen weer flink opgeschoven. Cultuurgrenzen: Docent Mai Hvid is Deens, docent Alexandra is Duits/Italiaans.
Latest Posts
Chalet Huren Voor Langere Tijd Arnhem
Chalet Belgie Huren
Chalet Huren Zwitserland Winter